The life of pie - because we do cry

Dit stuk schreef ik in jaar drie van de Schrijfopleiding.
Het gaat over bakkers met verschillende recepten voor het leven en speelde op de HKU,
waar het publiek bakkersmutsjes op kreeg, omdat we allemaal bakkers zijn
die met random ingrediënten moeten bedenken hoe in godsnaam te leven.

  In dit stuk schreef ik recepten voor het leven die Bakker Jan probeerde te ontcijferen.

Losse tekstfragmenten

VOICE-OVER  
De voice-over heet de mensen welkom en doet haar best. 
De voice-over legt de regels uit. 
De voice over zegt dat er in deze zaal niet wordt gehuild, maar gebakken. 
Zoals bij Nora in haar poppenhuis alles vastligt, ligt hier nog alles open, zegt ze. 
Je mag hier van de voice-over zelf bepalen hoe je je gedraagt
! nadat je het recept hebt gehoord. 
De ander kun je niet bepalen; je baksels wel. Maak ze mooi. 
In dit huis wordt niet gehuild, heeft ze gezegd. 
Stop je tranen stiekem in je baksels als je de oven aan zet, tipt ze. 
Aan het einde zijn er geen winnaars, maar je mag je taart meenemen.
Voice-over uit. Bakkers, zet u schrap!

 Bakker Jan loopt het podium op, buigt, ontvangt applaus. Ontvangt eindeloos applaus.
Als het publiek snel stopt met klappen, zetten we snel een applausbandje aan. Kan ‘ie nog een keer buigen.

 EEN RECEPT ontvouwt zich op het podium

Cherry pie.
Je kunt bakken in tijden van dennennaald, bloesemboom, maar ook van zonnebrand en regenton. 
Een Cherry pie bak je nooit alleen. Het is een gezelligheidstaart. 
Goed, daar gaan we dan! 
Gewone ingrediënten, zo normaal mogelijk, pak ze maar!
Wat voor taart?! Cherry pie. Omdat niets zo saai is als onafhankelijk zijn.
Pak boter. Pak melk. Pak een kant-en-klaarpak voor mijn part. 
Stal ze uit in deze mooie keuken. 
Alles goed, Jannie? 

BAKKER JAN
Voor mij kannie!

Bakker Jan onderneemt actie en zet spullen naast elkaar.

EEN RECEPT

Wat is dit eigenlijk een mooie keuken.
Wat een privilege hier te zijn, eigenlijk.
Jullie vinden het tof om in de aanwezigheid te zijn van mensen die zielig uit hun ogen kijken.
Dat is toch mooi, dat jullie allemaal hierheen gekomen zijn om even te kijken. 
Naar zielige mensen, weliswaar. Mensen die het niet voor elkaar. Hebben.
Even onze grote waffel te dicht te houden en naar elkaar te luisteren? 
Dat vind jij echt heel mooi. Daar kan jij dan echt om huilen. 
Maar stop toch! Dan worden mijn letters nat. Maar dank, toch,
dat u dat nog doet, terwijl u ook met een taart van de shop en afstandsbediening op de bank had kunnen hangen. 
En dat u de hoedjes op heeft gezet. 
Wat zijn jullie toch een aandoenlijk groepje goedbedoelers. 
Dat jullie het toestaan belachelijk gemaakt te worden. 
Dat misschien nog leuk kunnen vinden ook. 
Beter dan niet gezien worden, nietwaar? 

BAKKER JAN

Kijk. De taart moet gebakken willen worden.
Leven is relatie en relatie communicatie.
Voor mij is het wel wederzijds.
Het doet gewoon fysiek pijn om van de taart gescheiden te zijn nu.
Nooit te bakken, kan ik me haast niet voorstellen.
Ik val trouwens dus op mannen, net als mijn moeder. 

EEN JUFFROUW VANAF DE GANG, OF IS HET JANS MOEDER KARINA?
Ik ben even naar de shop! 

We horen de seksgeluiden weer.

BAKKER JAN
Au! Mama fietst door. Mama! Mama!
Niet doorfietsen, ik ken hier de weg niet!
Maar ze fietst gewoon weg. 
Bakker Jan begint te huilen 
Ik ben een meter lang en voor haar fiets zie ik een man opdoemen.
Liefde zal wel heel belangrijk zijn.

VOICE-OVER 
De voice-over rondt het wel even af. 
De voice-over houdt het netjes.
De voice-over stopt het waaien, de voice-over blijft wel gaan. 
Aan de voice-over kunnen we alles vragen. 
De voice-over weet de weg.
De voice-over zegt het voor bedenkt: waarom eigenlijk, wie ben ik om dat te doen?!
en is daar ineens zo moe van. 
De voice-over ziet namelijk dat het niks goeds heeft gebracht. 
De voice-over schaamt zich voor haar pleiten. Haar voorzeggen. 
De voice-over bekent dat ze ook niets zeker wist. 
Dat ze betaald kreeg van een klein budget dus zomaar een waarheid verkondigde. 
De voice-over is in de war. 
De voice-over raakt in een identiteitscrisis. 
Crises. Meervoud, de voice is over. 
Gaat dan niemand de voice-over helpen? 
De voice-over weet dat het ernst is nu. 
De voice-over moet haast huilen, ziet al jullie gemiste kansen. 
De voice-over had beter niks gezegd zodat er gewoon tien minuten een taartmix gemixt kon worden, net. 
Dat was mooi geweest. Dan zat die nu in de oven.
Dat was veel mooier geweest.
Gewoon bakken. 
Gewoon beginnen te bakken.
En dat u dan keek naar bakken.
En thuis wilde bakken.
Het spijt me dat ik deed alsof ik dacht te weten hoe-
Als ik jullie heb opgehouden met mijn regels-
De voice-over neemt een ademteug
De voice-over duikt het diepe in…