Voor een mus is mijn huis een rots

Deze voorstelling gaat over een uil in gevecht met een vliegtuig, over de band tussen processierupsen en picknickleden en de verborgen nano-plastic-stukjes en schimmels. Beleef het bos opnieuw door te luisteren naar deze teksten en de Actual Reality bril op te zetten. Mara van Nes en Gerbrand Bos maakten deze voorstelling en ik schreef er scènes bij. De voorstelling speelde op het Boslab Festival in Het Amsterdamse Bos in de zomer van 2019.

‘PROCESSIERUPS
It’s so cold, wappering in the wind!’

Tekstfragment

‘NANOPLASTIC
Sst. Ik weet nog 2 dingen, van horen zeggen:
Schimmels worden niet meegenomen als een boom wordt verplaatst
Daardoor wordt de boom uit zijn context gehaald
En heeft ie een veel grotere kans om ziek te worden.
Plastic, ik, ligt hier maar op aarde.
Het ligt hier mooi, maar overig te zijn.
Ik ben overig
Ik ben overig
Ik ben over-
…
Wow.
Volgens mij…
Ik weet het niet hè, want dit is m’n eerste eigen gedachte
Maar volgens mij
Lijk jij ook overig omdat je zo vies bent.

SCHIMMELS
Ja, ja. Ik stink.

NANOPLASTIC
Je stinkt! Je barst hup uit je voegen!

SCHIMMELS
Maar ik heb meer kleuren in mijn cellen
Dan honden
Mensen
Plastic
Meer kleuren in mijn sporen.

NANOPLASTIC
Ho es! Jij wist helemaal niet dat je sporen hebt.

SCHIMMELS
Klopt. Jij hebt me dat verteld.

NANOPLASTIC
Yes.
Ik ben goed hè.
Jij stinkt.
Mij hebben ze tenminste nog afgespoeld.

SCHIMMELS
Nu wil ik niks meer over mij horen.
Meer weten zou m’n snelheid ondermijnen.

NANOPLASTIC
Zal ik nog wat zeggen wat de mens over mij zei?

SCHIMMELS
Ik stink.
Ik voel gewoon dat ik stink.
Sorry.
Spoel me maar af.

NANOPLASTIC
Dan word je donker- toch- donkergrijs.

SCHIMMELS

Doe het maar.’