zo 27 feb
16:00 - 18:00
Klein Bellevue
€ 5,00
Hoe kunnen we met leed omgaan? Steeds meer mensen zijn ongelukkig en willen dat alleen oplossen. In Klaagzang horen we muzikaal gemopper. Waarom klagen we?
Willen we bekommernis? Klaag je pas als je het echt zwaar hebt of als je er tijd voor hebt? Hoe klagen we en waarom krijgen we er niet mee wat we willen? Als je zegt: 'niemand begrijpt mij', kun je daar misschien wel iets aan doen door eerlijker te zijn over hoe je je voelt.
Buurvrouwen Sylv en Mari lijken vastgeroest in samen mopperen. Het is hun manier van met elkaar praten. Ze denken dat ze misbaar zijn. Er schuilt eenzaamheid achter hun klagen, maar het is ook intiem. Als er een stoet met fado-muzikanten langskomt onder leiding van zangeres Ibelisse en haar rechterhand Argentina, vinden ze het maar onzin, dat gejammer. 'Dat is toch niet normaal?', kunnen ze nog uitbrengen. Ineens wordt hun 'niet zeuren' en je leed zelf oplossen bevraagd door een zangeres die wel verliefd lijkt op leed. 'Saudade', noemt zij dat. Ze heeft een fado-gitarist bij zich die ze vergeet te horen.
Het woord klaagzang bestaat niet voor niets: soms moeten emoties geen woorden krijgen, maar wordt het muziek. In tegenstelling tot bij het papperige mopperen, hoort de pijn dan bij het leven. Uit je je leed vol als Ibelisse en Argentina, mopperend als Sylv en Mari in hun voortuin of heb je vooral denkverdriet, verdriet dat je zelf analyseert tot je er iets 'nuttigs' over kan zeggen?
Deze tekst is in ontwikkeling. Door het hardop te horen met acteurs, kan de schrijfster weer verder met herschrijven.
Credits
tekst Janneke Jansen
regie Mariella van Apeldoorn
uitvoering Meral Polat, Sylvia Poorta, Kirsten Mulder en Kim Karssen
fado-gitarist Fransisco Chaves
Meer over de makers
Janneke Jansen studeerde in 2019 af aan Writing for Performance op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Ze is een nieuwsgierige (toneel)schrijver die de regels in de samenleving wil bevragen. Om niet te polariseren, nuanceert ze radicaal. Ze liep schrijf- en dramaturgiestage bij Acteursgroep Wunderbaum, schreef voor (muziek)theater, jeugdtheater, podcasts, scènes voor Boslab Theaterfestival en Café Theater Festival, deed interviews voor Theaterkrant en schreef de audiotour van het Amsterdam Light Festival deze winter.
Haar teksten gaan over een hardheid in de samenleving die volgens haar niet hoeft en werkt. Daarom maakt ze steeds een andere wereld met eigen regels en een eigen taal. Ze vergroot verschillen in sociale omgangsvormen tot in het absurde uit en giet de wereld in een andere vorm. Ze schrijft over hoe mensen zichzelf vastleggen en over hoe het soms heel even goed gaat. De wrange lach hoor je bij haar teksten als het publiek iets herkent, dat we niet makkelijk kunnen veranderen, maar dat we wel graag anders zouden willen. Haar voorstellingen ziet ze als een open gesprek, waar niet direct een antwoord op hoeft te komen. Voor het ontwikkelen van Klaagzang kreeg ze de Werkbijdrage Theatertekst van het Fonds Podiumkunsten.
Lezingen in Theater Bellevue
Theater Bellevue wil graag dat eigentijdse verhalen verteld kunnen worden en nieuwe stemmen kunnen klinken. Daarom zet Bellevue zich in voor de ontwikkeling van nieuw Nederlands toneelrepertoire. Onder meer door het organiseren van openbare lezingen van nieuwe theaterteksten. Geen pretenties en afleiding, puur het verhaal, de woordkunst en het stemgebruik van ervaren acteurs in een intieme setting van de kleine zaal. Kom je ook?
In februari 2022 stond mijn stuk Klaagzang als een lezing in Theater Bellevue, met fantastische actrices Meral Polat, Kirsten Mulder, Kim Karssen en Sylvia Poorta. Nieuwsgierig? Zie hier de opname en hoor Meral Polat mijn Nederlandse poging tot fado-liedjes zingen, die ik nu ontwikkel met hulp van Jurrian van Dongen (Klokhuis en vele andere prachtliedjes) ! Mede mogelijk gemaakt door FPK en Bellevue, de Auteursbond en het Letterenfonds. Maar vooral door de actrices die het magisch maakten: 4 vrouwenrollen die niet over mannen praten, kijk zelf hoe vurig, kwetsbaar, gelaagd en geinig dat ook kan zijn.
